Justitie deel 2 etc,,,,

Nou om maar snel terug te komen op het vorige verhaal. INderdaad moest ik mij meteen melden bij mijn directe leidinggevende nadat ik mijn arbeidscontract had gelezen bij personeelszaken. In het contract kon ik zelfs lezen dat ik al sinds 15 december 2009 was aangenomen. Ik ben toch blij dat het in Suriname dan niet allemaal zo haastig werkt en dat ze geduldig op mijn komst hebben gewacht. Enfin het was dus toch maandag ochtend direct een vuurdoop. Ik was aangesteld al maatschappelijk werker bij de afdelingen delinqenten zorg van Justitie. Ik viel onder de afdeling Justitiele Kinderbeschering.
Mijn onvangst was hartelijk doch erg rustig en er werd mij toch ook nog meedegedeeld dat ik al veel eerder verwacht werd en dat mijn komst toch ook voor hen enigzins plotseling kwam.
Ik werd keurig voorgesteld aan alle collegas van de afdeling en die van de andere etages, waarbij het regelmatig klonk van `oh, een stagiaire of een collega´. Nou voel ik mij best jong, maar de leeftijd van stagiaire ben ik toch al ruim gepasseerd. Hete verbaasde mij dat zelfs bij Justitie ook veel Nederlandse stagiaires het werk deelde met de overheidsmederwerkers.
Ik kreeg ook keurig een brief ter ondertekening waarin stond dat ik mij iedere dag om 7u moest intekenen en om 15u weer moest uittekenen. Dit was een nieuw beleid van de nieuwe regering Bouterse die hiermee de geruchten te lijf wil gaan over de ambtenaren die slechts even op het werk komen om dan weer andere klusjes te doen, aangezien het inkomen bij de overheid niet ruim is.
Dus die week bestond uit iedere dag om 6uur opstaan, naar het werk fietsen en veel lezen en zitten. Echt met collegas in contact komen was er niet, er was niet echt oog voor mij. Dus zo zelfstandig als ik ben ,-)ging ik zelf maar op zoek naar werk en leuke gesprekken. Gelukkig vond ik die in een collega, die had praatjes voor 10 dus dat ging prima.
Ik las rapporten en verslagen die naar de rechter gestuurd worden als advies voor de strafmaat van de jongeren die opgepakt zijn. Dit werk komt er overeen met een medewerker van de Raad voor de Kinderbescherming in NL. Ik moet zeggen ik vond het erg leerzaam om zo echt achter de voordeuren van de mensen te komen en voornamelijk van jongeren die niet boven aan de maatshcappelijke ladder stonden. Het maakte mij nieuwsgierig naar meer en naar de jongeren die beschreven werden op papier en naar hun ouders en leefomstandigheden.

Het geen mij tegenstond was het fulltime dienst verband wat hier standaard is. Ivm het project zou ik het niet vol kunnen houden om 5 dagen te werken en dan ook nog het project te draaien. Dus na meerdere gesprekken in die ene week bij Justitie met mijn leidinggevende heb ik een hele nette brief geschreven naar de minister van Justitie met het verzoek dat ik graag wil werken bij de Justitiele Kinderbescherming, maar dat ik dit in partimedienstverband wil vervullen. Deze brief heb ik twee weken geleden ingeleverd en mijzelf geschorst van werken en dus ook mijn in diensttreding. Nu ben ik dus een afwachtende ambtenaar op hoop van zegen dat ik drie dagen aan de slag mag bij Justitie. Er komt dus nog een deel 3 wat dit Justitie verhaal betreft. Mijn enthousiastme is wel erg geraakt door die week dat ik mee mocht lopen dus op hoop van zegen dat er een positief besluit komt van de Minister.

Dan nog even in sneltreinvaart wat er allemaal nog meer is gebeurt.

De dozen zijn eindelijke gearriveerd, het heeft even geduurd, uiteraard wederom door de papieren die geregeld moesten worden. Ik moet hier toch echt van leren om bij een volgende keer weken van te voren mee te beginnen. Maar ze zijn er en ze staan ook direct al op de locatie in Flora.
Brengt mij op het volgende. Apana en ik hebben onze kennismaking gehad met de stichting van wie wij het buurthuis mogen gebruiken om de kinden van Flora in op te vangen. Ze zijn ons ontzettend dankbaar dat wij gebruik maken van de locatie en de kinderen gaan opvangen. En wij zijn weer blij met hun en de locatie dus zo zie je, het bestaat wel. het mes snijdt zich aan twee kanten.

Dan heb ik samen met Monique )vriendin van de dolfijnen en luiaards) een leuke kinderdag georganiseerd in de Paramaribo ZOO met allerlei leuke spelletjes, prijzen, schilderen, kleien etc. Het was een geslaagde dag. Het eerste project van Opo Doro in het openbaar.

Apana en ik hebben vorige week kennisgemaakt met de school in Flora. Het is een klein schooltje met alleenmaar kinderen met gedrags- en leerproblemen. Voor mij bekend terrein voor Apana iets nieuws. Maar de directrice is echt een supermens, leuke gesprekken mee gehad en is ontzettend blij met onze komst.
Wat we nu hebben afgesproken hebben is dat we eerst op deze school langzaam met persoonlijke begeleiding gaan beginnen en kijken waar wij de school kunnen helpen. Van daaruit hopen wij de ouders ook langzaam te leren kennen en vertrouwen te winnen.
Op 5 december gaan we dan officieel een feestelijke opening geven op de locatie inhet buurthuis. Tot die tijd blijven we rustig op de school werken aan onze naamsbekendheid en vertrouwen onder de kinderen en ouders. In de tussentijd hopen we in het buurthuis wel gesprekken met ouders te kunnen hebben.

Voor de rest ben ik nog met Monique meegeweest om een luiaard die zij opgevangen had weer uit te zetten in het bos.

Als laatste is het voor Apana en mij nog wel even wennen hoe we de samenwerking echt goed neer kunnen zetten hier en ook het samen wonen in het huisje vraagt om een juiste weg. Maar dat zal zich vanzelfr wel ontplooien. Apana heeft veel ervaring en kennis die ik niet bezit en visa versa dus de pot moet even gehusseld worden en de puzzel weer op de juiste manier gelegd.
Ik kijk uit naar al onze resultaten.

Geniet van de foto+s.
Brasa,
Marleen