Finale Justitie

Iedere keer als ik aan mijn weblog denk dan denk ik 'ai baja ik word al echt een Surinaamse!' Zo veel tijd neem ik iedere keer om het volgende verhaal erop te zetten. Dan wel nu een kort en krachtig bericht voor allen die zo nieuwsgierig zijn hoe het Justitie verhaal is afgelopen.

Ik was dus op gesprek gevraagd door het hoofd van de afdeling en zij zou het persoonlijk uitzoeken. Wel, enkele dagen later werd ik gebeld. `Ja met Justitie, we hebben een envelop voor u, naar welk adres kan het worden gestuurd`. Ik geef netjes mijn adres door, denkende van ´je kan dan toch ook wel zeggen wat er in die brief staat!?' Maar goed, ik snel naar huis en ja de brief was al keurig afgegeven bij de buren.
Ik maakte de envelop open en allereerst rolde daar mijn pasfoto uit, tja dan heb je nog een kleine kans dat het is goed gekeurd. En inderdaad in de brief stond dat mijn verzoek was afgewezen en wel om de reden dat IK NIET OP HET WERK WAS VERSCHENEN sinds september. En dit terwijl ik toch keurig bij alle afdelingen persoonlijk mijn verzoek had ingediend en ook personeelszaken op de hoogte gebracht dat ik het dienstverband opschort in afwachten van het besluit van de directeur van Justitie. Tenslotte had ik ook nog geen arbeidscontract ondertekend.
Dus hier eindigd mijn spannende Justitie verhaal.
Maar.... heel misschien komt er nog een staartje, want in die volle week! ;-) die ik gewerkt heb heb ik een leuk contact opgebouwd met een collega. en zij heeft bij haar afdelingshoofd geopperd of mijn stichting Opo Doro niet activiteiten kan verzorgen in het jeugdopvanghuis, Opa Doeli. Ze waren niet afwijzend, dus hier volgt tzt nog wel een gesprekje over.

Nu dat dit definitief niet doorgaat vind ik het jammer maar ik moet ook eerlijk zeggen het lucht wel direct op. Ik had namelijk een hoop moeten schipperen tussen Justitie en het project van Opo Doro in de middag, dan maakte ik bijna dagelijks erg lange dagen en dat is nou ook weer niet de bedoeling. Werken is leuk, maar dat moet niet de enige reden zijn dat je leeft.
Dus ik moest natuurlijk wel op zoek naar een ander baantje, want brood is zelfs in Suriname niet gratis.
Dat kwam eigenlijk al heel snel aan de deur kloppen. In Nederland had ik contact gemaakt met mensen die een middelbaar beroepsonderwijs opleiding aan het opzetten zijn in Suriname en zij waren opzoek naar coaches en eigenlijk ook een nieuwe directeur. Voor beide functies wilde zij mij graag inzetten. Maar na wat gesprekken, heb ik eerst maar gekozen om te gaan coachen en daarna zien we wel verder. Tenslotte is het project in Flora nu ook aan het lopen en is het prettig dat ik daar wat extgra tijd aan kan besteden. Hierover een andere keer meer, want ondanks dat het langzaam opstart gebeuren er leuke dingen...!

Dus nu werk ik twee dagen als coach van volwassen leerlingen op het College, ff wennen weer maar best leuk. Nog een dag op de school waar ik al vanaf oktober begeleiding geef en drie middagen met het project van Flora bezig.

Mijn internet verbinding is op dit moment niet de allersterkste dus ik ga nog een poging doen om wat foto;s te plaatsen en anders schrijf ik snel weer, ehh ja ja snel weer!!

Lieve groet,
Marleen