Welkom 2009!

Het nieuwe jaar is inmiddels alweer enige dagen aan zijn start begonnen en Suriname aan zijn zesde dag feest.
Vanaf afgelopen zondag is het hier alleen maar feesten. Oud en nieuw was een erg uitbundige dag met dans en muziek op straat, zoals de filmpjes laten zien. Eigenlijk is het te vergelijken met Koninginnedag in Amsterdam, gewoon lekker uit je dak gaan, eten, drinken en dansen op straat.
Dinsdag waren er s'avonds overal grote Party’s dit is echt de dag van de feesten.
Op oudjaar zelf is het feest vanaf s’ochtends 11.00u in het centrum met het afsteken van vuurwerk (pagara’s) en het feesten duurt dan tot hooguit 23.00u en daarna is het voorbij dan gaat iedereen naar huis om daar in gezinsverband de jaarwisseling te vieren. Apart hoor, het is dan gewoon stil op straat, iedereen zit binnen, het aftellen zoals op de Dam is hier nog niet ingevoerd ;-(. Ik denk dat dit ook te maken heeft met het familieland dat Suriname is dat je dan op zulke momenten bij elkaar bent.

Dit wil echter niet zeggen dat het om 00.00u stil is, want vuurwerk wordt er zeker afgestoken. Daar beginnen ze hier trouwens al een week van te voren mee, erg hinderlijk, vooral voor de dieren. Maar Budha heeft zich erg karig gehouden en liet zich niet erg veel van wijs brengen, dapper he!

Ik heb genoten van het plezier dat een ieder heeft tijdens deze dagen, maar ik kon toch niet echt uit mijn dak gaan, want wat is nou feesten zonder je echte vrienden! Op dit soort momenten mis ik jullie enorm, dus als ik straks weer thuis ben moeten we gauw maar weer even de bloemetjes buiten zetten!!!

Met de jaarwisseling zelf was ik bij mijn buren thuis, lekker knus hapje eten, mijn kleine pagara afsteken en daarna lekker met Budha gechilled.

Op 1e kerstdag heb ik met Monique (van de luiaards), welke een goede vriendin van mij aan het worden is, kerstpakketten rondgebracht aan mensen die deze konden gebruiken en daarna ben ik bij haar ouders uitgenodigd om een echte Surinaamse kerst mee te maken. Welke in houdt: een giga kalkoen, ham, groente, gegratineerde aardappelen, 2 toetjes en 2 voorgerechten. En als klap op de vuurpijl verraste zij mij ook nog met allerlei cadeautjes, erg lief, want daar had ik helemaal niet op gerekend. Al met al toch nog een bijzondere kerst geworden. Bij thuiskomst kreeg ik ook nog van mijn buren een cadeautje, wederom erg lief.

Met kerst heb ik ook nog voor kinderen van de zesde klas bij een andere vriendin, Julke, bami gekookt. Voor het eerst voor zo’n grote groep, dus best spannend en je weet kinderen zijn altijd eerlijk. Maar gelukkig, ze hebben gesmuld. Erg lief trouwens dat deze juf dit deed voor haar kinderen bij haar thuis, deze toewijding zie je niet zo vaak in het onderwijs. UIteraard hebben jullie met de financiele donaties ook een gedeelte gesponserd.

Wat voor mij persoonlijk nog een grappige verrassing was dat ik op tv nog een film van mijn favoriete kerst acteur heb gezien. Ieder jaar kijk ik uit naar een film van hem en zelfs in Su kwam hij voorbij; Danny Kaye. Altijd lachen met hem en heerlijk weer even terug in the good old times.

Kerst is hier in Su wel een erg geliefde periode. Je kan eigenlijk niemand meer storen twee weken van te voren, iedereen is bezig met kerst, maar wat ze nou doen???? Ik kon hierdoor in deze laatste maand niet veel afspraken maken voor mijn project. Dus heb ik maar veel tijd besteed aan het schrijven van het project plan, best lastig nog. Ik ben in onderhandeling met een andere organisatie betreffende een stuk grond waar ik mijn project op zou kunnen realiseren, maar uiteraard een hoop haken en ogen, dus in het nieuwe jaar maar weer eens om de tafel bij de notaris. Want zonder grond gaat het hele plan niet door.

Ik ben ook nog naar de IDFA geweest, filmfestival. Waar o.a.leuke films over jongeren in Su werden gedraaid en een hele interessante; 'De vergeten strijders van Oranje’, ik hoop dat deze ook ooit in NL uitkomt. Want daaruit blijkt dat de Surinamers meer ondersteuning aan de Nederlanders in de WO2 hebben geboden dan de meeste denken. Zo kwamen er in de hongerwinter zelfs voedselpakketten vanuit Paramaribo, en hebben de Surinaamse boten de Noordzee bomvrij gemaakt. Erg leerzaam weer.

Voor de rest gebeurt er van alles in dit drukke 'dorp'. Laatst gelachen om de stadsbus die gewoon weer terug reed naar zijn startplaats omdat zijn bus leeg was en de bus voor hem niet, en hij waarschijnlijk geen zin had om de 'restjes' op te pikken. Zie ik toch niet zo gauw gebeuren in A’dam dat de bus gewoon weer terug rijdt omdat hij niet vol zit.

Ook hoorde we enkele weken geleden dat er Dengue was uitgebroken in Paramaribo Noord, dus aangezien ik daar ook woonde vond ik het toch wel een beetje eng. Maar gelukkig er is niet veel ernstigs gebeurt. Het schijnt dat Dengue erger is om te krijgen dan Malaria aangezien daar al veel tegen te doen is. Dus ik blijf allert…

Het meest tragische wat ik heb meegemaakt was een brommerongeluk. Een man en vrouw op een brommer werden aan gereden door een snelheidsduivel die vervolgens doorreed. Gelukkig heb ik het ongeluk zelf niet gezien maar ik zag wel de twee slachtoffers midden op straat, op de zandweg liggen en het zag er niet mooi uit. De volgende dag heb ik vernomen dat het echtpaar is overleden en dat de vrouw ook nog eens zwangers was. Gelukkig is de chauffeur later wel aangehouden. Verkeersongelukken blijven een groot aandachtspunt in Suriname, ieder jaar wordt het aantal met grote letters in de krant vermeld. Dit jaar waren het er 90, voor Su erg hoog. Hopen dat 2009 minden slachtoffers zal vragen.


Namens mijn Stichting heb ik ook nog een aantal dozen weggebracht naar Wageningen. Een klein dorpje geheel ten oosten van Suriname in de buurt van Nickerie. De school directeur was er erg blij mee, we hadden het in de kerstvakantie gebracht dus er waren helaas geen kids om het in ontvangst te nemen. Maar in ieder geval weer een hoop mensen blij gemaakt met jullie gedoneerde spullen.In Wageningen staat trouwens het bekende Hotel De Wereld, waar onze Prins Willem Alexander verwekt is geworden, zo doen de verhalen de ronde…Wat de spullen betreft er zijn nog een paar dozen over, die worden voordat ik wegga ook nog verdeeld.

Via Monique ben ik in contact gekomen met de wel bekende Cynthia Mc Cloud en ik heb met haar een afspraak dat ik haar ook nog enkele spullen zal geven en zij mij weer zal ondersteunen met mijn project. Zij houdt zich ook bezig met voedselpakketten voor armere gezinnen, dus kleding is natuurlijk altijd welkom. Inmiddels ben ik samen met Moniek en de zoon van Mevr. Mc. Cloud al een paar keer wezen stappen, grappig dat het allemaal zo makkelijk gaat hier he. Ik ben zelfs al aangesproken door de directeur van het kabinet van de President, Dhr. Spong, misschien familie van…. ;-)

Ik heb vast nog een hoop te vertellen, maar laat het hierbij. Het jaar 2009 is begonnen, voor mij een jaar waarin hopelijk mijn grote wens richting de kinderen van Suriname mag uitkomen. Ik zal er in ieder geval alles voor geven om het te doen slagen, zodat ik nooit met spijt terug kan kijken op deze nu al leerzame periode in mijn leven.

Mijn wens voor jullie: Wees goed voor jezelf en daarna ook voor de ander, want zonder jezelf kan je er ook niet zijn voor de rest. Het voelt inderdaad erg goed om iets voor iemand anders te doen, maar als je eerlijk naar jezelf bent en goed voor jezelf zorgt is dat een enorme zelfverrijking (voor je ware IK, je kern) waar niemand anders invloed op heeft.En vergeet niet; het enige wat meer wordt als we het delen is… LIEFDE!



Waar liefde is en wijsheid
Zijn geen vrees en onwetendheid.
Waar geduld is en deemoed,
zijn geen woede,Boosheid en opwinding.
Waar armoede is met vreugde,
Zijn geen begerigheid en hebzucht.
Waar rust is en bezinning,
Zijn geen bezorgdheid en ronddwalen.

‘Franciscus van Assisi’


Happy New Year, liefs Marleen & Budha