Eerst nog even op temperatuur komen......
Door: Marleen
Blijf op de hoogte en volg Marleen
24 Augustus 2010 | Suriname, Paramaribo
Ik ben een dikke week in het Surinaamse en wat is het toch weer fijn om hier te zijn.
Drie jaar geleden was ik er voor het eerst en toen waren dit mijn eerste woorden voor mijn kennismaking met dit magische en fantastische land:
Zondag, 29 juli 2007: Voor het eerst voeten op vaderlandsgrond. Vlak voor de landing voel ik verdriet, blijdschap, trots en schuldgevoel tegelijk. Tranen volgen, veel tranen.Ik begrijp op dat moment niet waarom. Onderweg naar mijn logeeradres zie, hoor en ruik ik dit mooie landschap: een mengelmoes van schitterende groentinten van bomen, struiken en vogels die hun eigen lied vertolken. Straatventers staan met heerlijke waar langs de weg. Ik ruik de geuren van nootmuskaat, ananas, madam jeannets, gebakken cassave en 'n vleugje Chanel no5. Ik ben er, voor het eerst in 32 jaar; Suriname!
En ik moet zeggen in de afgelopen drie jaar ben ik al vier keer geland op de Internatiole Luchthaven Johan Adolf Pengel,oftewel in de volksmond: Zanderij. En iedere keer beleef ik dít gevoel weer. Telkens als het vliegtuig zijn landing inzet na bijna negen uur vliegen en ik zie de grens van de gigantische boomtoppen overgaan in een schitterende blauwe hemel met daar boven alleen nog maar meer hemel en uiteindelijke een stralende zon denk ik: ´Ja dit heb ik gemist in de tijd dat ik in Amsterdam was!´.
Het is een opmerking die je vaker hoort maar het is echt waar, Suriname is een land dat jou direct pakt/raakt of je vindt er helemaal niets aan. Maar ik kan je garanderen; voor 90% van de reizigers die hier de ´Suriname- Zanderij ontmaagdeging´ ondergaan, zullen dat moment en de momenten daarna niet gauw meer vergeten.
Ik ben dit keer echt met een grote missie naar Suriname afgereist. Daarom voelt het dit keer anders dan de vorige bezoeken. Ontslag genomen van mijn baan in Amsterdam, huis verhuurd, zelfs mijn keukenrasp en WMF blikkenopener meegenomen. Dat wil wat zeggen hoor, voor diegene die weten wat koken voor mij betekend ;-).
Nee, het is echt anders nu. Stichting Vrienden van Opo Doro is een serieuze stichting in de non-profit sector aan het worden en we zijn nog groeiende. Apana aan mijn zijde als partner in crime, samen gaan we mooie dingen neerzetten voor de jeugd in Suriname. Wie had dat gedacht toen ik 2008 ging met de woorden: ´ach, ik ga naar Suriname en ik zie wel wat ik daar ga doen, in ieder geval iets voor de kinderen.´ En zie hier, twee jaar later....
Ik kan de mensen die de stichting een warm hart toedragen niet genoeg bedanken en ik blijf hopen op jullie steun, want we kunnen hier zeker een verschil gaan maken!
Ik doe nu nog een beetje rustig aan, want ik wil echt goed opgeladen zijn als we straks in oktober met de kids aan de slag gaan. Dus nu geniet ik van de rust, de grietjebie´s (vogeltje) die mij s´ochtends wakker zingen en het lekkere eten en vooral het heerlijk rustige tempo. Ja ik heb mij ook al geergerd over dingen, maar dat glijdt nu ook langzaam van mij af. En wat dat wakker worden betreft, dat is hier echt het mooiste moment van de dag. Ik ben geen uitslaper - in Amsterdam heb ik hier wel eens over geklaagd, dan is het heerlijk om je nog even om te draaien in je dekbed - maar hier in Su vind ik het een kadootje dat ik al rond 7u wakker ben, naar buiten kijk, vogeltjes hoor, frisse wind en al een warme zon op het gezicht, nee dan is vroeg opstaan echt geen straf.
Lieve mensen, leuk dat jullie mij weer gaan volgen! Ik hoop met mooie verhalen in jullie huiskamer te komen.
Brasa en bosi
Marleen
Ps.
Voor diegene die mij vorig jaar hebben gevold, ik ga uiteraard volgende week even langs mijn grote lieve vriendje Budah!! Blij als ik hem weer even zie. ;-)
Drie jaar geleden was ik er voor het eerst en toen waren dit mijn eerste woorden voor mijn kennismaking met dit magische en fantastische land:
Zondag, 29 juli 2007: Voor het eerst voeten op vaderlandsgrond. Vlak voor de landing voel ik verdriet, blijdschap, trots en schuldgevoel tegelijk. Tranen volgen, veel tranen.Ik begrijp op dat moment niet waarom. Onderweg naar mijn logeeradres zie, hoor en ruik ik dit mooie landschap: een mengelmoes van schitterende groentinten van bomen, struiken en vogels die hun eigen lied vertolken. Straatventers staan met heerlijke waar langs de weg. Ik ruik de geuren van nootmuskaat, ananas, madam jeannets, gebakken cassave en 'n vleugje Chanel no5. Ik ben er, voor het eerst in 32 jaar; Suriname!
En ik moet zeggen in de afgelopen drie jaar ben ik al vier keer geland op de Internatiole Luchthaven Johan Adolf Pengel,oftewel in de volksmond: Zanderij. En iedere keer beleef ik dít gevoel weer. Telkens als het vliegtuig zijn landing inzet na bijna negen uur vliegen en ik zie de grens van de gigantische boomtoppen overgaan in een schitterende blauwe hemel met daar boven alleen nog maar meer hemel en uiteindelijke een stralende zon denk ik: ´Ja dit heb ik gemist in de tijd dat ik in Amsterdam was!´.
Het is een opmerking die je vaker hoort maar het is echt waar, Suriname is een land dat jou direct pakt/raakt of je vindt er helemaal niets aan. Maar ik kan je garanderen; voor 90% van de reizigers die hier de ´Suriname- Zanderij ontmaagdeging´ ondergaan, zullen dat moment en de momenten daarna niet gauw meer vergeten.
Ik ben dit keer echt met een grote missie naar Suriname afgereist. Daarom voelt het dit keer anders dan de vorige bezoeken. Ontslag genomen van mijn baan in Amsterdam, huis verhuurd, zelfs mijn keukenrasp en WMF blikkenopener meegenomen. Dat wil wat zeggen hoor, voor diegene die weten wat koken voor mij betekend ;-).
Nee, het is echt anders nu. Stichting Vrienden van Opo Doro is een serieuze stichting in de non-profit sector aan het worden en we zijn nog groeiende. Apana aan mijn zijde als partner in crime, samen gaan we mooie dingen neerzetten voor de jeugd in Suriname. Wie had dat gedacht toen ik 2008 ging met de woorden: ´ach, ik ga naar Suriname en ik zie wel wat ik daar ga doen, in ieder geval iets voor de kinderen.´ En zie hier, twee jaar later....
Ik kan de mensen die de stichting een warm hart toedragen niet genoeg bedanken en ik blijf hopen op jullie steun, want we kunnen hier zeker een verschil gaan maken!
Ik doe nu nog een beetje rustig aan, want ik wil echt goed opgeladen zijn als we straks in oktober met de kids aan de slag gaan. Dus nu geniet ik van de rust, de grietjebie´s (vogeltje) die mij s´ochtends wakker zingen en het lekkere eten en vooral het heerlijk rustige tempo. Ja ik heb mij ook al geergerd over dingen, maar dat glijdt nu ook langzaam van mij af. En wat dat wakker worden betreft, dat is hier echt het mooiste moment van de dag. Ik ben geen uitslaper - in Amsterdam heb ik hier wel eens over geklaagd, dan is het heerlijk om je nog even om te draaien in je dekbed - maar hier in Su vind ik het een kadootje dat ik al rond 7u wakker ben, naar buiten kijk, vogeltjes hoor, frisse wind en al een warme zon op het gezicht, nee dan is vroeg opstaan echt geen straf.
Lieve mensen, leuk dat jullie mij weer gaan volgen! Ik hoop met mooie verhalen in jullie huiskamer te komen.
Brasa en bosi
Marleen
Ps.
Voor diegene die mij vorig jaar hebben gevold, ik ga uiteraard volgende week even langs mijn grote lieve vriendje Budah!! Blij als ik hem weer even zie. ;-)
-
25 Augustus 2010 - 11:50
Breedbekkikker:
Lieverd, k wens je heel veel succes en blijf erbij, dat je nog altijd schrijfster kan worden.Als ik alles lees, voel en zie ik wat je bedoelt. Kusjes van een breedbekkikker, die je niet vaak meer zal zien, maar wel zal horen. -
25 Augustus 2010 - 12:40
Sharda:
Hallo Marleen,
Ik ben zelf net terug uit Switi Sranang en weet precies wat je bedoelt. Ik heb je vorige jaar gevolgd en hoop dit keer weer te kunnen genieten van je verhalen.
Succes met je stichting en met alles wat je gaat ondernemen. Groetjes! -
29 Augustus 2010 - 09:00
Marielle:
A woman with a mission. You rock!
Where is the key?
Dikke zoen xxxxxxxxxx -
30 Augustus 2010 - 09:40
Nicoleddy:
Hi lieverd, we zijn amper terug uit Spanje en moeten vanmiddag weer werken. Niets aan, want in Spanje was het de hele dag >30 graden en lekker warm en zonnig en hier valt de regen valt met bakken uit de lucht. Zoals jij beschrijft over het wakker worden met die warme zonnestralen over je toet, is voor ons nu een mooie herinnering. Eddy baalt flink van de regen, want dan kan hij niet op je motor toeren.
Ben je al een beetje gesetteld in je nieuwe home? En een beetje op adem gekomen van alle regelzaken in Nl.? Pak de tijd, geniet van de warmte. We denken aan je; dat weet je. Liefs van ons beidjes. xoxo -
30 Augustus 2010 - 14:16
Annelies:
Lieve Marleen,
kom even bij van alles. Het klinkt allemaal weer goed. Veel liefs en ik laat snel wat meer horen X A
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
